حضرت محمد
در کتاب «صحيح مسلم» که از کتب اصلي اهل سنت به شمار مي‌رود، در حديث شماره 974 آمده: رسول الله (ص) آخر شب به بقيع مي‌رفت، و مي‌فرمود: "السلام عليکم دار قوم مؤمنين، وأتاکم ما توعدون، غداً مؤجلون، وإنا إن شاء الله بکم لاحقون، اللهم اغفر لأهل بقيع الغرقد".«طبراني» در کتاب "الکبير"، «محمد بن سنجر» در کتاب "مسند" و «إبن شبة» در کتاب "أخبار المدينة" از «أم قيس بنت محصن» که خواهر "عکاشه" بود نقل کرده اند که با حضرت پيامبر (ص) به بقيع رفت. در آنجا رسول الله (ص) به وي گفت: ((يُحشر من هذه المقبرة سبعون ألفاً يدخلون الجنة بغير حساب، وکأن وجوههم القمر ليلة البدر)). ترجمه: در اين قبرستان هفتاد هزار نفر دفن مي‌شوند که بدون حساب و کتاب وارد بهشت خواهند شد و صورت آنان مانند ماه شب بدر است.
اولين کسي که به توصيه پيامبر(ص) در بقيع دفن شد «جناب عثمان بن مظعون» بود که از اصحاب خالص پيامبر(ص) و ارادتمندان اميرالمؤمنين علي(ع) به شمار مي‌رفت. سپس برخي از شهداي اُحُد در اين محل دفن شدند و بر شرافت آن افزوده شد
مساجد تخريب شده در چنين روزي
پيروان فرقه ضاله وهابيت علاوه بر قبور ائمه و غيره که در چنين روزي تخريب کردند، تعدادي مسجد از جمله مسجد الکوثر، مسجد الجن، مسجد أبي القبيس، مسجد جبل النور، مسجد الکبش و غيره را نيز به بهانه‌هاي مختلف تخريب کرده و با خاک يکسان نمودند. آنان حتي به قبر «عبدالمطلب» جد حضرت محمد مصطفي (ص) رحم نکردند.
بقيع کجاست؟
تاريخ "بقيع الغرقد" يا "قبرستان بقيع" به دوران قبل از اسلام مي‌رسد. مردم مدينه قبل از هجرت مسلمانان، اجساد مردگان خود را در دو گورستان "بني‌حرام و "بني‌سالم" و گاهي نيز در منازل و خانه‌هاي‌شان دفن مي‌کردند ولي بعد از هجرت مسلمانان به مدينه، بقيع ـ که در نزديکي مسجد و منزل پيامبر(ص) قرار داشت ـ تبديل به قبرستان رايج مسلمانان گرديد.
گفته شده است اولين کسي که به توصيه پيامبر(ص) در بقيع دفن شد «جناب عثمان بن مظعون» بود که از اصحاب خالص پيامبر(ص) و ارادتمندان اميرالمؤمنين علي(ع) به شمار مي‌رفت. سپس برخي از شهداي اُحُد در اين محل دفن شدند و بر شرافت آن افزوده شد.
"بيت الاحزان" يعني مکاني که حضرت فاطمه زهرا(س) در آن براي پدر بزرگوارش(ص) و نيز ستم‌هايي که بر وي و همسرش رفته بود مي‌گريست نيز در همين مکان قرار دارد
پيروان مکتب اهل‌بيت(ع) به دليل آنکه پيکر مطهر چهار امام معصومشان ـ امام حسن مجتبي، امام سجاد، امام محمد باقر،امام جعفر صادق (عليهم السلام) به همراه فاطمه بنت اسد مادر وام‌البنين همسر اميرالمؤمنين(ع) و اسماعيل فرزند امام صادق ـ در اين قبرستان مدفون است به آن توجه دارند. ديگر مسلمانان جهان از فرقه‌ها و کشورهاي گوناگون نيز به دليل وجود اين چند قبر و نيز قبور بسياري از خاندان و اصحاب پيامبر(ص) ـ مانند ابراهيم فرزند پيامبر(ص)، صفيه عمه پيامبر(ص)، امهات المؤمنين همسران پيامبر(ص)، دختران يا ربائب پيامبر(ص)، تعدادي از شهداي جنگ‌هاي صدر اسلام و شهداي واقعه حرة ـ به اين مکان توجه ويژه دارند ؛ اما خشونت و جمود وهابيان مانع از بهره‌گيري مناسب و آگاهي مسلمانان جهان از تاريخ دينشان مي‌گردد.
بقيع
"بيت الاحزان" يعني مکاني که حضرت فاطمه زهرا(س) در آن براي پدر بزرگوارش(ص) و نيز ستم‌هايي که بر وي و همسرش رفته بود مي‌گريست نيز در همين مکان قرار دارد.
«مالک بن انس» امام مذهب مالکي و «عثمان بن عفان» خليفه سوم هم در اين قبرستان مدفون‌اند. البته خليفه سوم پس از قتل، در بيرون از بقيع دفن شد اما با گسترش بقيع از سوي «معاويه» هم‌اکنون در داخل آن قرار دارد.
يوم الهدم
در شوال سال 1343 ه.ق. (مي 1925 ميلادي) وهابيان به سرکردگي «عبدالعزيز بن سعود»، پس از پيروزي بر «شرفاي حاکم بر حجاز» و اشغال مکه ، روي به مدينه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، آن را اشغال نمودند.
آنان پس از اخراج مأموران عثماني، در هشتمين روز اين ماه، اقدام به تخريب قبور ائمه بقيع و ديگر قبور آن ـ مانند قبر عمو، پسر و زنان پيامبر اکرم (ص)، قبر ام‌البنين مادر حضرت ابوالفضل العباس (ع)، قبر اسماعيل فرزند امام صادق(ع) و بسياري قبور ديگر ـ کردند. آن‌ها حتي قصد داشتند گنبد و بارگاه خود پيامبر (ص) را نيز تخريب کنند که به دلايلي موفق به انجام اين کار نشدند.
حمله به مدينه و تخريب قبور مطهر بقيع، تنها دست‌اندازي آنان به مقدسات اسلامي نبود. بخشي از اين جنايات به قرار زير است:
حمله به کربلاي معلي
در ماه ذي‌القعده سال 1316 امير سعود در رأس نيروهاي بسياري از مردم نجد و حبوب و حجاز و تهامه و نواحي ديگر به قصد عراق حرکت نمود و کربلا را محاصره کرد. سپاه مذکور باروي شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند. مردم کوچه و بازار را به قتل رسانيدند و نزديک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند. خمس اموال را خود سعود برداشت و بقيه را به هر پياده يک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد (يعني با مردم و اموال کربلا، معمبه کفار را کردند)! مورخان وهابي نوشته‌اند: "… گنبد روي قبر (يعني قبر امام حسين عليه‌السلام) را ويران ساختند و صندوق روي قبر را که زمرد و ياقوت و جواهرات ديگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن‌هاي نفيس و جز آن‌ها يافتند، غارت کردند و نزديک ظهر از شهر بيرون رفتند در حالي که قريب به 2000 تن از اهالي کربلا را کشته بودند."
پس از تسلط وهابيان بر مدينه آن‌ها ضمن تخريب قبور آثاري که بر روي قبور قرار داشت را نيز از بين بردند. در جريان اين واقعه بارگاه امام حسن مجتبي، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفر صادق نيز ويران شد
حمله به نجف اشرف
سعودبن عبدالعزيز، پس از قتل و غارت در کربلا، متوجه نجف اشرف گرديد و آن را محاصره کرد و تعدادي از مردم نجف را به قتل رساند. نخستين اقدام مردم نجف اين بود که خزانه حرم امير مؤمنان علي(ع) را به بغداد منتقل ساختند تا مانند خزانه حرم نبوي به غارت نرود. پس از آن آماده دفاع از وطن و جان خود شدند. رهبر مردم در دفاع از شهر نجف، عالم بزرگ شيعه «علامه شيخ جعفر کاشف‌الغطاء» بود که علماي ديگر نيز او را ياري مي‌کردند. تعداد وهابيان مهاجم به نجف 15000 تن بودند که 700 نفر از آنان به هلاکت سيدند و بقيه به ناچار از شهر عقب نشستند و به غارت نواحي و اطراف پرداختند.
اين در حالي است که قرآن مجيد، مسلمانان جهان را به ترفيع و تکريم بيوتي که مرکز حمد و تسبيح الهي است، دعوت مي‌نمايد و مي‌فرمايد:«في بُيُوتٍ أَذن الله أَن تُرفَعَ» . جلال الدين سيوطي در کتاب «درّ منثور» مي‌نويسد پيامبر اکرم (ص) اين آيه را در مسجد تلاوت کرد. مردي پرسيد مقصود از اين «بيوت» چيست؟ پيامبر (ص) فرمود: « خانه‌هاي پيامبران است». در اين هنگام، ابوبکر در حالي که به خانه حضرت زهرا (س) اشاره مي‌کرد، پرسيد: آيا اين خانه هم از آن‌هاست؟ حضرت فرمود: « نعم من افاضلها» (يعني آري از برترين و والاترين آن‌هاست).
نجف
مرقد عسکريين (ع) که اخيراً به دست همين عاملان ويران گشت، خانه‌هاي آنان بود که در آن، امامان و مادر گرامي ايشان، خدا را عبادت کرده و به حمد و ثناي او مي‌پرداختند. متأسفانه به جاي ترفيع و تعمير، منهدم گرديد. رسم خردمندان جهان، حتي رسم پيروان شرايع پيشين اين بود که قبور بزرگان و پيامبران را تکريم نموده و با ساختن بنا بر قبور آنان، اداي احترام مي‌کردند و هم اکنون قبر خليل الرحمن در فلسطين اشغالي، و قبور ديگر پيامبران و اوصياي آنان در کشورهاي اردن و سوريه و مصر و عراق گواه اين مطلب است. متأسفانه اعراب نجد، از فرهنگ اسلامي دور بوده و به جاي عمل به آيه «قُل لا اساَلکُم عَلَيهِ أَجراً إلا المَوَدّة فِي القُربي» به دشمني برخاسته و آثار آنان را همراه با آثار ده‌ها وابسته به خاندان رسالت و ديگر بزرگان دين، منهدم کردند.
دليل ويران شدن قبور بقيع
وهابيان در 8 شوال سال 1343 (هجري قمري) قبور ائمه بقيع را ويران کردند. تا آن زمان بر روي قبور پيشوايان و ساير بزرگان اسلام که در مدينه مدفون بودند گنبدها و بناهايي قرار داشت. ائمه بقيع در بقعه بزرگي که به طور هشت ضلعي ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفيدکاري شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابيان بر مدينه آن‌ها ضمن تخريب قبور آثاري که بر روي قبور قرار داشت را نيز از بين بردند. در جريان اين واقعه بارگاه امام حسن مجتبي، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفر صادق نيز ويران شد.
از زماني که وهابيت توسط محمد بن عبدالوهاب تأسيس شد، تا اين زمان جنايات بسياري توسط آن‌ها انجام پذيرفت. بسياري از زنان و کودکان بي گناه به وضع فجيعي کشته شدند و بسياري از مکان‌ها ي مورد احترام مسلمين در اين راستا تخريب شدند
اين حرکت وهابيان اعتراضاتي در پي داشت. علاوه بر ويراني قبور امامان شيعه، مزار عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پيامبر اسلام عباس عموي پيامبر و اسماعيل از فرزندان امام جعفر صادق نيز به طور کامل ويران شد.
وهابيان از حدود 200 سال پيش به وجود آمدند و بسياري از مسايل دين اسلام را منکر شدند. به عقيده آن‌ها هر کس که وهابي نباشد مشرک محسوب مي‌شود و بر اين اساس جان و مال و ناموسش مباح است.
از زماني که وهابيت توسط محمد بن عبدالوهاب تأسيس شد، تا اين زمان جنايات بسياري توسط آن‌ها انجام پذيرفت. بسياري از زنان و کودکان بي گناه به وضع فجيعي کشته شدند و بسياري از مکان‌ها ي مورد احترام مسلمين در اين راستا تخريب شدند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
